Even een korte ontspanningsoefening nodig?
Deze oefening kun je doen tussen de bedrijven door op een plek waar je niet gestoord wordt. Deze oefening duurt iets meer dan 3 minuten.
Gerelateerde berichten
Ik was 29 jaar reed in een snelle rode Opel Tigra elke dag op en neer van Den Bosch naar Leusden. Ik had een mooie functie in een snelle, dynamische wereld en werkte bij een bekend sportmerk. Als MT-lid dacht ik mee in beleid en strategie en dat vertaalde ik naar mijn functie waarin ik inkoop deed van de kledingcollectie voor de Benelux (dat ik een MT-lid was vond ik belangrijk, want ik wilde tenslotte wel van invloed zijn).
Ik had het dus goed voor elkaar.
Niet dus.
Lees verder wat ik hiervan leerde.
“Wat is nou mijn talent?”, vroeg ze wanhopig aan mij. “Ik weet toch niet wat mij nou zo uniek maakt?” Herken je dit?…
Ken je dat gevoel. Je staat voor een keuze.
En het ene deel in jou zegt: ‘gewoon doen’ en een ander deel zegt: ‘Nee joh, en komt met allerlei bezwaren waarom je het vooral niet moet doen’.
Dan is er sprake van een innerlijk conflict.
Lees meer hierover in dit artikel en laat je inspireren.
Denk eens aan de stemming waarin je nu verkeert. Kun je die beschrijven? Wat voel je?
Probeer nu te denken hoe je geest werk. Snel?…..
Merk je hoe je heen en weer geslingerd wordt tussen de opgaven en je poging om erachter te komen wat de bedoeling is?
Wat je net deed, kan alleen de mens. Dieren kunnen dit niet.
Nieuwsgierig wat je hier mee kunt? Laat je je inspireren met dit blog.
The sky is the limit.
Dat klinkt heerlijk, maar kan ontzettend lastig zijn.
Zeker als je onder de categorie twijfelaars valt. Als twijfelaar kun je het gevoel hebben dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Vind je al die opties maar lastig.
Kan het je een overweldigend gevoel geven of juist verlammen.
Kon je maar van alle keuzes de mogelijkheden leren kennen en de consequenties overzien!
Dat zou het maken van keuzes wel echt makkelijker maken.
Toch? Of is dat niet noodzakelijk?
Dit kun je doen als iets aan je blijft knagen!
Deze week had ik een aantal klanten waarbij dit als thema naar voren kwam.
Dat knagende gevoel…dat je maar niet los kan laten.
Wat bakken energie kost.
En je weet niet goed wat je er mee moet.
Dus ik neem jullie even mee met een verhaal van één van mijn klanten.
In dit artikel lees je wat je kan doen als jij zelf ook blijft zitten met een knagend gevoel, zodat ook jij geïnspireerd raakt om hiermee aan de slag te gaan.
The sky is the limit.
Dat klinkt heerlijk, maar kan ontzettend lastig zijn.
Zeker als je onder de categorie twijfelaars valt. Als twijfelaar kun je het gevoel hebben dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Vind je al die opties maar lastig.
Kan het je een overweldigend gevoel geven of juist verlammen.
Kon je maar van alle keuzes de mogelijkheden leren kennen en de consequenties overzien!
Dat zou het maken van keuzes wel echt makkelijker maken.
Toch? Of is dat niet noodzakelijk?
Ik weet niet hoe het met jou is, maar het hebben van geen vooruitzicht doet veel met een mens.
Gevoelens van onrust, opstand, boosheid of verlamming.
Ik merk het steeds meer in mijn omgeving.
Door al deze onzekerheden kunnen ook bij jou je gedachten behoorlijk op hol slaan.
Je kunt wellicht zo vast komen te zitten in je denken dat je ook even geen oplossing meer ziet.
Mindset, hoe zet jij het in?
In deze tijden van crisis wordt het maar weer eens heel duidelijk……. je kunt niet om jezelf heen.!
Dus des te belangrijker om ‘jezelf’ maar eens onder de loep te nemen.
Want hoe gaat het eigenlijk met jezelf? Hoe goed doe je het op dit moment en hoe ervaren anderen dat?
Dat je niet om jezelf heen kunt lijkt mij duidelijk, maar dat je daar invloed op uit kunt oefenen is wellicht nog niet zo bekend bij je.
Hoe fijn zou het zijn als je meer zelfsturing kan krijgen over hoe jij je voelt, gedraagt en denkt?
Dat leidinggevenden een cruciale rol spelen bij het behoud van jonge mensen lijkt mij vanzelfsprekend.
Maar hoe je er nu voor zorgt dat jonge mensen ook echt tevreden zijn over jou als leidinggevende en visa versa, kan nog wel eens een uitdaging zijn. Zeker in deze krappe arbeidsmarkt.
Stel je nu eens voor dat je een jaar of 80 bent en je loopt door je eigen museum. Een museum geheel gewijd aan jouw leven.
Wat zou je dan zien?
Waar zou je trots op zijn?
Waar zou je je voor schamen?
Welke stappen heb je gezet?
Hoe voel je je in het besef dat je voortaan herinnerd zult worden zoals je in dat museum wordt afgebeeld?
Is het niet zo dat als je de dingen doet vanuit innerlijk noodzaak, je het meest kunt betekenen?
Voor jezelf maar juist ook voor anderen.
Geeft dat niet alleen al meer voldoening dan de dingen doen voor eigen gewin en belang?
Worden we nu ook niet terug geworpen op de essentie?
We hebben de neiging om met anderen daarover in gesprek te gaan.
Maar ga eens in gesprek met jezelf met de vragen in dit blog.
Young Professionals zijn nodig om de innovatie in je organisatie te realiseren. Het zijn namelijk over het algemeen kansdenkers. Mensen die mogelijkheden zien, vol enthousiasme aan het werk gaan, een positieve vibe brengen in overleggen, kansen aangrijpen, zichzelf doelen stellen om zich te ontwikkelen en vooruit te komen en werken aan een positieve mindset!
Ze ervaren het leven als een plaats van mogelijkheden om wensen, verlangens en doelen te realiseren! Om te leren door te reflecteren.
Kansdenkers zijn zich ervan bewust dat door te denken als ‘normaal’, de werkelijkheid zich ook aandient als ‘standaard’. Ze zijn daarom voortdurend op zoek naar het anders denken.
Je bent misschien nu ‘gedwongen’ thuis aan het werk.
Je hebt al je afspraken buiten de deur of met je vrienden moeten afzeggen.
Je hele ‘sociale’ leven staat op z’n kop.
Geen collega’s waar je dagelijks ‘fysiek’ contact mee hebt, geen sporten, geen kroeg meer, geen filmpje of wat dan ook. Dit is heel ingrijpend en kan zeker dat gevoel met zich meebrengen.
We hebben geen invloed op wat er nu gebeurt in de wereld. Ook niet op de gevolgen die dit met zich meebrengt.
Wel hebben we invloed op hoe jij erop reageert en hoe je er dus mee omgaat.
Laatst hoorde ik op de radio een interview met een beroemd fotografe. Het ging over haar creatiekracht en hoe het haar gelukt is om zulke mooie creaties te maken, waarop ze antwoordde: ‘Iedereen wilt toch iets creëren”. Of het nu groot of klein is. Door heel goed te luisteren naar je eigen stem en hier ook daadwerkelijk acties op te zetten, kan je gehoor geven aan je creaties.
Dit triggerde mij.
Want is dit ook echt zo?